یکی از ۸ فرم رقص های کلاسیک هند هست که سرچشمه ش از شمال هند می باشد، در سان دنس، الهام زیادی گرفته شده از کاتاک با توجه به این که من به عنوان هنرجو در این سبک آموزش می بینم.
اما نکته جالب اینه که در طی تاریخ همیشه اتفاقات و رفت و آمدها و درهم آمیختگی های زیادی بین ایران و هند در جریان بوده . اگر بگذریم از ریشه مشترکمون در زمان ایندوآریایی ها . تمام لشگرکشی ها ، رفت آمد های تجار. ازدواج ها و صدها عامل دیگر این پیوند هنری و فرهنگی رو عمیقا شکل دادند.
اما درشاخص ترین زمانی که رقص و موسیقی بطورکلی هنر ایران تاثیر و نفوذ پیدا کرد در هند بخصوص شمال هند. در دوران صفویان بود زمانی که رامشگران یا به عبارتی رقصنده ها و و نوازندگان مجبور به مهاجرت از ایران شدند. یک سری پناهنده شدند به امپراتوری عثمانی و یک سری به امپراتوری گورکانی هند و این شد که هنرهای ایرانی بخصوص رقص ایرانی به دربار این دو امپراتوری راه پیدا کرد.
گورکانیان، امپراتوری مغول هند، یک امپراتوری پارسی مآب با سنت ترکی-مغولی، پارسی زبان، مسلمان در شبه قاره هند بودند.
امپراتوری مغول هند یک امپراتوری پارسیمآب Persianate society
و این طور میشود که در کاتاک با توجه به اینکه رقص کلاسیک هندی هست، اما اثرات زیبایی از هنر پرشین دنس درش باقیمونده و بهش یک چاشنی خاصی داده که زیباییش رو دو چندان کرده.
